Khalti Ko Prasanga

समस्यासित जुझ्दा ........................

व्यर्थ लाग्दो रहेछ बाँच्नु पनि, जब मनमा उत्साह हुन्छ कम,
एक्लो जस्तो संसार पूरै,जब आत्मियता भन्दा दूरी बन्छ प्रबल ।
मन अनायासै बटारिन्छ,एक्लो विद्याताले छोडी गए सरि,
लाग्छ म एक्लो संसारमा,परीक्षा केवल वरि-परि ।।

आमा-बुवाको छाया,अँधेरो वर्षा रातको छत् जस्तो,
मायाको एक वचन, बिहानीको उज्यालो प्रभात् जस्तो ।
शक्तिको खानी,पिउन खोज्ने मेरो त्यो बानी,
आमाले पो भन्थिन्,नहारी पिउनू है नानी,
एक्लो भारी मन हुँदा, त्यही आउँछ सदा झझल्को,
शीरमा हात सोच्दा पनि,मुश्किल कहिले बन्छ हल्को ।।

चस्मा हरायो

हे भगवान,मेरो चस्मा दिलाइदेऊ
कहाँ गयो बैगुनी,उसलाई बोलाइदेऊ ।
नभनी कन कहाँ गयो,हेर ऊ आज,
ऊ विना दिन पनि लाग्छ भइ गयो साँझ ।।

छोडी मलाई गयो त,एक्लो कहाँ पोर छत?
लिई गयो आँखै पनि,अन्धो मलाई बनाई यता ।
सधैं लिई उसलाई हिड्थे,मनको कुनातिर,
किन चित्त उसलाई दुख्यो,छाडी गयो कुन तीर ??

२२ नोभेम्बर,२००७

म माछा

म माछा हुँ, पानीमा बग्छु म पानी सित,
पानी मलाई छुन्छ,पानी सित लगाउँछु मीत ।
नयन चाहिन्न मलाई, पानीको स्पन्दनले दृश्य देखाउँछ,
म कहाँ बग्छु र ?पानीले पो बग्न सिकाउँछ ।।

म माछा हुँ, पानीमा खेल्छु म पानी सितै,
मन्द मन्द हावामा,गीत गाउँछु पानी भित्रै ।
बोली चाहिन्न मलाई, पानीको सुस्केराले आवाज बनाउँछ,
म कहाँ सुर दिन्छु र? पानीको वेगले मलाई सिकाउँछ ।।

२४ नोभेम्बर,२००७

गन्तव्य

साना कुरामा अल्झिन थाले जीन्दगी होला व्यर्थ,
विख्यात कर्महीन कर्मले,ल्याइदेला निष्काम अर्थ ।
म माथि सोचमा उक्लिन चाहन्छु, गृहको व्यर्थ झगडा हैन ,
म प्रकृतीको अर्थ खोज्न चाहन्छु, दिन काट्ने अखडा हैन।

आँखा खोली हेर्दा स्त्रीको जुनि देख्छु, बन्द आँखाले गन्तव्य अर्कै,
विश्वासका दृष्टिले संकल्प भेट्छु, मनुष्य जुनिले केवल तर्कै ।
म मानिष बनि जुनिमा लटपटिने छैन, यस्तो लाग्छ मनमा सदा,
शरीरको वशमा यद्यपि,मनुष्यको भावमा डुब्छु यदा कदा ।

मेरो गन्तव्य टाढा छ, जहाँ दृष्टि पुग्दैन नर जातका ,
मेरो संकल्प दुर कतै, जहाँ असक्षमता हातका ।
म लोक यस्तो चाहन्छु, वरपर शन्तिको उत्कर्ष रहेको,
हर्ष हैन, अश्रु हैन, खोज खोजमा ज्ञान बहेको।

गन्तव्य यस्तो,चीर मन्त्र शब्दको झन्कार जस्तो,
मनुष्यको रगंमा डुबेर, म आत्मा चाहन्छु परमात्मा जस्तो ।।