हिऊँको नाममा

हांगा हांगामा हेर हिंऊ पो झूलेछ,
फूल बनी आज ऊ शिशिरमा नि फूलेछ ।।
लहलहराएका छन् आज हेर ती श्वेत पातहरु,
कि कतै हुन् यिनै मुस्काएका प्रकृतिका दाँतहरु ?

म नियाल्दै छु यो सौन्दर्य, भित्र एक कुनाबाट;
चिसो याम मच्चिदै छ,प्रकृति जित्ने कसको आँट ?
पानीले समर्पण गरिसक्यो,उसको वेगमा जमी,
हिउँ विजयमा थुप्रिदैछ बाहिर अझ रमी रमी ।।

नाग्ङिए कति,गाडिए कति तर प्रकृति रोकिंदैन,
दु;खमा दु:खी बन्ने मात्र हो,दु;ख बोक्न सकिदैन ।।
जमिन माथिका बिरुवा पनि,जमिन मुनि सरि,
दु;खमा नि रम्दै होला,दु;ख सितै मित्रता गारि।।

वसन्त थियो हिजो,आज आएको शिशिर;
बदलाव सत्य छ,मनमा के को लिनु पिर??
सौन्दर्य तत्वको, साधारण मनले कहाँ बुझ्छ?
भित्र मन रम्दा पनि,आँसुले आँखा रुझ्छ ।

फूलेको फूलमा मात्र हैन,सौन्दर्य त डाँठमा पनि रहेछ,
फूल बोक्ने शरीरमा, पर्दा भार बोक्ने सामर्थ नि रहेछ ।।
तह तह परि सके,तर यो त शुरुवातै मात्र अरे !
ठूला ठूला प्राणपनि,आज जमिनमै झरे ।।

नजिकको देख्ने,टाढाको छेक्ने मानवको स्वभाव;
नजिकबाट बग्दै टाढा पुग्ने यही नियम हो बहाव ।।
गु्थ्था बोकीं, कालै आकाश छुने त्यही पनि रुखको कोशिश,
माथि पुग्छ, सधैं उठ्छ, प्रयास छ तर छैन कुनै रिस ।।

आज यो मौसम, भोलि तर फर्कि आउँछ त्यही प्रेम
कतै अध्यारो,कतै उज्यालो, यही समयको खेल।।