अनिश्चित्ताको घडा

यति धेरै अनिश्चित्ताका घडा छन् वरपर छरिएका,
हर घडा फेरि मानिसका व्यक्तिगत सोचले भरिएका ।
जीवनको घडा,मरणको घडा,कर्मको घडा,कर्तव्यको घडा,
हर एक घडा बीच यहाँ,घमण्ड र अज्ञान बडा बडा ।।

दु:ख उसको, मसम्म कहिल्यै आइपुग्दैन भन्ने सोच,
उसले पायो, मैले पाइँन, भन्ने मनको भारी बोझ् ।।
यी सब बीचपनि आफूलाई थामी राख्नु पर्ने बाध्यता,
अनि भाग्य र समय बीच निभाउनु पर्ने मध्यस्तता ।।

अन्तरिक्षमा खुल्ला उभिंदा पनि,
शीर माथि आकाश छ भन्ने प्रकृतिको छल।।
हरपलै धर्ती तर्फ सबलाई तानिरहने,
गुरुत्वार्कषण प्रतिको निस्कर्ष रहित हल ।।

मानिस तैपनि भाग्यको पिध रहित घडालाई ,
दुई अन्जुलीले हर क्षण खोज्छ भर्न ।
यहीं घडालाई एकदिन डुङ्गा बनाई,
प्रयास गर्छ मान्छे फेरि भवसागर तर्न ।।

जीवनको घडा,मरणको घडा,कर्मको घडा,कर्तव्यको घडा,
हर एक घडा बीच यहाँ,घमण्ड र अज्ञान बडा बडा ।।