तिम्रो रिस साथी, भनूँ कस्तो ?
स्वच्छ हिमालको हिउँ जस्तो ।
तर सूर्यको कीरण चाहिंदैन तिमीलाई
पग्लन्छ एक मधुर मुस्कानको स्पर्सले,
रिस तिम्रो यस्तो छ साथी,
मेटाइदिन्छ त्यसलाई सानो हर्षले ।।
करकलोको पातमा जमेको शीतको थोपा,
अडिदैंन कदापि त्यो पातको अंगमा ।
तिम्रो रिस पनि त्यहीं शीतको थोपा,
गुलाबी सिन्दुर छर्छ तिम्रो मखमली रंगमा ।।
कसरी बयान गरूँ त्यो रिस अभिव्यक्तिलाई,
कदा कदा झुल्कने त्यो अनौठो शक्तिलाई,
जे छ, अवर्णननीय छ, तिम्रो रिसै पनि,
शब्दै थोरै छन् , वर्णन गर्न भनि ।।
पुसको घाम जस्तो लाग्छ तिम्रो रिस ,
उदाउनै गार्हो, उदाए झन् प्यारो,
मरुभूमिको पानी हो तिम्रो रिस,
पाउनै गार्हो, पाए बाच्ने सहारो ।।
(25 December , 2003)
No comments:
Post a Comment